өмірімнің шежіресі
20
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32
МУЗЫКОТЕРАПИЯ
Музыка и стихи академика Кожалымова З., которые лечат...
Конечно же, в мире существует огромное количество методик исцеления и способов решения каких-либо проблем. Академик Зядан-Кажи Кожалымов знает их все. Ну или почти все! Многие методики расширяет и дополняет новыми знаниями, много создает новых. Богатый событиями жизненный путь, ценнейший накопленный опыт талантливого человека нашел свое отражение не только в научных трудах, но и в его музыке и стихах, в его песнях. И эти песни были подхвачены людьми, их поют, их слушают. Эти песни излучают позитивную энергию и... лечат! Именно так!
И случай, в лице доктора философии Александра Владимировича Бодрова, свел Зядана-Кажи с казахстанской певицей Дианой Шик. И с тех пор песни великого целителя заняли прочное место в репертуаре талантливой певицы. Хорошие песни в хорошем исполнении не могут оставить слушателей равнодушными.
А началось это звездное сотрудничество в тот момент, когда Диана готовилась к турне по четырем европейским странам и ей были необходимы песни на казахском языке. Зядан-Кажи безвозмездно предложил Диане выбрать песни из своей коллекции. В результате были отобраны три песни, колоритные и певучие: “Шипагер баба”, “Өмірiм” и “Сағымдай болып”.
Теперь предстоял трудный этап обработки полученных песен. За аранжировку взялся Даурен Байназаров, живые инструменты прописывал гитарист Жас. Диана в это время работала над акцентом и правильным произношением текста. И вскоре все было готово к записи вокала. Запись проводили на студии DerikRecords в Алматы, а сведение было доверено тому же Даурену. В итоге в песни был вложен новый ритм и много других идей талантливых музыкантов. Песни получились!
Первое испытание песен Зядана-Кажи на международном уровне состоялось в марте 2010 года в столице Ирландии Дублине в шикарном The Point Theatre, что на северном берегу реки Liffey.
Диана пела вживую, под минус. Она осознавала, что многие не понимали смысла песен и петь нужно для души и с душой. “Я не скажу, что жизнь моя плохая... она сложная и простая. Важно сохранить веру во Всевышнего, не зацикливаться на материальном и верить во все хорошее” - пела Диана, а зал молчал. К концу первой песни (“Өмірiм”) Диана закрыла глаза, сердце сжалось от ожидания реакции публики. Прошло несколько томительных секунд и... зал взорвался аплодисментами. Это был успех! Волнение вмиг улетучилось и две следующие песни исполнять было легче, публика была уже предрасположена к песням Зиядана-Кажи и к этой молодой казахстанской певице.
После концерта Диана получила приглашение от лорд-мэра Дублина Эммер Костелло. Очень обаятельная женщина! Она сердечно поприветствовала Диану и вручила ей памятные подарки с дублинской символикой. Она же и предложила выступить на ирландском радио и рассказать о казахском культурном наследии, о традициях казахского народа, о его героях. В заключение мэр отметила, что Ирландия – невероятно открытая страна с потрясающе гостеприимными людьми, которые рады встречать здесь носителей другой культуры. А также пожелала Диане больших творческих достижений.
На следующий день состоялось интервью на популярной ирландской радиостанции “NEAR 90.3 FM”. Оно прошло достаточно продуктивно и интересно. Диана много рассказывала о музыкальных тенденциях в Казахстане, о своих творческих планах и в заключение оставила в студии песни Зиядана-Кажи, которые теперь будут звучать и для ирландских радиослушателей.
Встречи с казахстанскими студентами, проходящими обучение в дублинских университетах, всегда проходили в традиционных ирландских пабах в неформальной свободной обстановке. Благо большинство пабов было оснащено неплохой музыкальной аппаратурой и владельцы пабов не запрещали ею пользоваться. Диана пела и для студентов и вместе с ними. Но аплодировали ей не только наши студенты, но и все посетители пабов, очень тепло принявшие песни на казахском языке! После таких встреч снова и снова убеждаешься в том, что народные песни нужны народу! И это огромный стимулирующий фактор, заставляющий раскрывать свой потенциал и творить с удивительным воодушевлением!
Следующий концерт проходил уже в небольшом английском городке Essex перед студентами местного университета. Молодая аудитория Диану уже ничуть не смущала, поскольку песни прошли боевое крещение перед ирландскими студентами. Казахского языка здесь никто не знал и Диана решила исполнить казахские песни в свободном европейском стиле, позволив себе держаться на сцене достаточно раскрепощенно. В успехе сомнений не было! И ее ожидания оправдались с лихвой. Молодежь не засиживалась на своих местах и с азартом танцевала под звуки зиядановских песен.
Но в Essex был всего один концерт и проходил он рамках “Интеллектуальной олимпиады”, организаторы которого узнав о том, что Диана Шик в соседней Ирландии, пригласили ее для выступления перед студентами - победителями олимпиады. Конечно, в зале были не только победители, аудитория собралась весьма приличная по размерам и продвинутая по своим знаниям. Об этом можно было судить и по отзывам, которые многие студенты оставили на сайте Дианы www.diana-shik.kz. И не удивляйтесь тому, что больше всего комментариев получили песни Зиядана Кожалымова.
Но вот наступил следующий день и Диана выехала в Лондон, чтобы оттуда отправиться на итальянский остров Сардиния, а точнее, в город Кальяри, где было запланировано провести ряд концертов перед местной аристократической публикой. Итальянцы, казалось изысканные и утонченные, воспитанные на традициях оперного искусства, тем не менее оказались людьми весьма восприимчивыми и к культуре казахского народа. Очень внимательно слушали! Правда, им ничего другого и не оставалось, поскольку в зале оперного театра Piccinni танцевать запрещалось и зрители могли только смотреть и слушать. Смею заверить, в удовольствии они не потеряли. Диана прекрасно справилась с концертной программой, в которой прочное место заняли песни Зиядана-Кажи. Зал аплодировал и что-то кричал на своем итальянском. Но то, что песни понравились, было понятно и без слов, хотя слова bella donna и bellissima в переводе и не нуждались.
В Кальяри состоялось еще два концерта, но на меньших площадках и публика была более демократичной. По крайней мере, под песню “Омерiн”, народ пританцовывал. А на второй площадке произошел курьезный случай. После исполнения песни “Шипагер баба” к Диане подошли две женщины и мужчина и через переводчика стали спрашивать о смысле этой песни. Потом пояснили, что они представляют духовный центр Сатья Саи Баба и не о нем ли песня. Диана с удовольствием объяснила, что у нас в Казахстане тоже были и есть духовные наставники, отцы, мудрецы и целители. И эта песня написана одним из них в честь другого.
Но время итальянской части турне подошло к концу и Диана опять собирается в дорогу. На этот раз в столицу Чехии - Прагу. Там запланирован один концерт на площадке знаменитой О2 Арены. Однако турне Диана вынуждена была прервать, возникли какие-то недоразумения с чешской визой. Это было неприятно, масса переживаний. И хотя приглашающая сторона принесла свои извинения в связи со срывом концертов по форс-мажорным обстоятельствам, было несколько обидно возвращаться домой, не завершив турне. Хотя что-то положительное в этом было. Многодневное напряжение, калейдоскоп событий, стран, городов накопили усталость молодой артистки и, видимо, отказ во въезде в Чехию был ей как знак свыше - пора остановиться и осмыслить то, что уже имеешь.
Все, что ни делается в жизни - все к лучшему! Переживать и расстраиваться было некогда - работа, учеба, семья... Да и Зядан-Кажи поддержал Диану: ничего страшного, что один концерт не состоялся, зато будет другой, да не один еще... И тут же предложил Диане выступить на конгрессе целителей Казахстана, запланированный на конец июля в Астане. Конечно, предложение для Дианы было неожиданным, но она ответила решительным “Да”. И начала собираться в дорогу. Путь до Астаны был не близким, 1200 км Диана планировала преодолеть на своей машине.
Выехав ранним утром Диана к вечеру добралась до нашей столицы, проведя за рулем 12 часов. Дорога была не из простых, но легких путей она никогда и не искала.
Утром следующего дня, а было 24 июля, Диана вышла на сцену зала Астанайского Государственного театра «Наз», собравшего под своими сводами целителей со всего Казахстана, а также из соседних России, Китая, Киргизстана и Узбекистана. 300 человек выжидательно смотрели на Диану. Все знали казахский язык, все знали кто такой Отебайдак! “Тәуелсiз ел еңсесi биiк деген, Қазақ елi көрiнуде биiктерден...” – начала петь Диана, внимательно следя за этой очень непростой аудиторией. Петь было невероятно трудно. “ Отейбойдақ еңбегi дараланып, Қытай, қазақ ғылымы төрiн берген.” - продолжала Диана и глаза зрителей стали теплеть. А концовку песни уже встретили аплодисменты и восторженные выкрики.
Зядан Кажи, предсе-дательствовавший на этом конгрессе, остался очень доволен исполнением Дианы и для нее это было очень высокой оценкой. Уже позднее, после исполнения песни “Шипагер баба”, Диана призналась, что чувствовала очень большую ответственность и волновалась не меньше, чем на концертах в Европе. Зядан-Кажи вручил Диане диплом за успехи в культурных мероприятиях оргкомитета. И это было приятно! В принципе, это всегда приятно, когда что-то оценивают по заслугам. В такие моменты острее всего чувствуешь свою нужность и именно такие моменты остаются в памяти на всю жизнь. 
В перерыве конгрессмены-целители обступили Диану, казалось, их интересовало все: и какой веры Диана придерживается, и какой она национальности, и откуда она родом, и нет ли в ее родословной восточных корней...
Это был живой неподдельный интерес. Диана отвечала на все вопросы, каждый раз подчеркивая, что песни Зядана-Кажи магические, они привлекают внимание любой публики и уже звучат не только в Казахстане, но и далеко за его пределами.
После перерыва Диана исполнила еще две песни, которые также были встречены на “ура”. Песни Зядана-Кажи живут сейчас своей жизнью, им суждено жить долго. Ведь в них богатство нашего народа, его культурное наследие. Они несут в себе энергетику сильных и талантливых людей. Они заряжены духовностью и любовью к людям! Да воздаст Всевышний слушающим их!
Академик А.В.Бодров, газета «Шипагерлік баян», №11, 2010
***
Мен тек ғана ол кісінің адамдық, зиялылық болмысын айтқым келеді. “Адамның жақсылығын айт, нұры тасысын” – дейді ғой қазақ. Иә, Зядан ағамыз зор қасиет иесі ғана емес, ғалым академик, әрі зерттеуші. Бұл тақырыпқа сандаған кітаптар жазса да аз болар еді. Ол жағын тіл мамандарына қалдырып отырмын. Мен тек адамдық, зиялылық болмысына тоқталмақпын. Олай дейтін себебім бойында ерекше қасиет ғана емес адамдық зор тұлғасы болмаса ширек ғасырдай уақыт бойы еліміздегі емшілер мен шипагерлерді ұйымдастырып, білімдерін көтеруге көмектесіп зор жақсылық жасап жанашырлықпен еңбек етпес еді.
Тағы бір адамгершілік қасиетін айтпай кетуге болмайды. Еліміздің халық емшілерін тәрбиелеп, ұйымдастырып отырған Зекең адамның бойындағы емшілік қасиеттерін бір қарағанда-ақ біле береді, адам аурасын сезіп отырады екен.
«Тамаша» баспа
үйінің директоры Орынбай Оралбеков
***
Зиядан халық емшілігі деген қастерлі әрі өзіне етене жақын мамандықтың тереңіне бой ұрудың алғашқы шарты қазақ халқының шипагерлік тарихы мен оның гуманитарлық ғылымдар бойынша ғылыми негізін ашу деп білді. Міне, ақыры осындай жан-жақтылықпен талмай атқарылған жұмыс емшілер қауымдастығының құрылып, шаңырақ көтеруіне қол жеткізді. Бұған 1991 жылдың желтоқсан айы Қазақстан халық емшілері қауымдастығының құрылған күні болып тарихта жазылып қалуы еш талассыз дәләл бола алады.
Ол ең әуелі осы саланың дана даңғылы – Жетісу өлкесінің абызы, көптеген елдің ғалымдары мойындаған дала ойшылы, ғұлама ғалым, талайды тамсандырған озық шипагер Өтейбойдақ Тілеуқабылұлының (1388-1485) «Шипагерлік баян» атты кітабынан өлшеусіз тағылым алды. Көп жылғы зерттеу жұмысы да оң нәтижесін берді. Ол осы өзіне етене емшілік жолды таңдағанда халқымыздың ілгеріден қалыптасқан шипагерлік құпиясын бойына терең сіңіріп, киелі тектік қасиетті темірқазықтай бағыт-бағдар етіп ұстанды. Зиядан Қожалымов көкірегінен ұшып, қанат қаққан бұл пайыммен орта жолда тоқырап тоқтап қалған жоқ. Ол он ойланып, жүз толғанып, мынадай ойдың бағы мен бақшасына су жүгіртті. Қарап тұрса, қаншама адам ауру сырқаулы күйде жүр, оның бержағында тәуелсіз елдің түпқазығы саналатын жас өскіндер ше? Олардың арасында да дімкәстер көп. Ал қалың көпшілікке танымал емшілер көлге тамған тамшыдай ғана. Сонда не істеу керек? Осылай ойлауы мұң екен, бұған ілесе қаптаған сауалдар легі бірінен соң бірі жамырап кеп берсін. Көпір сұраққа тарыдай тамшылаған жауаптың ешқайсысы шақ келер емес. Ақыры көп сауалға түйін болар бір сарабдал жолдың сұлбасы айқындалғандай болды.
Сөйтіп, ол ұшқыннан жалын лаулап, өз мамандығына құлай берілген білгірлерден халықтық медицинасының үлкен армиясын жасақтады.
Талай жыл бойы шығармашылық жолында көз майларын тауысқан баспасөз және телерадио журналистері қауымның қаумалауымен біз денсаулық, шипагерлік жөнінде «Халық емі – халқымның құдіреті», «Дертке дауа – жанға шипа» т.б. толып жатқан әртүрлі циклдар өзегімен әрқилы жанрда жүздеген әңгіме-сұхбаттары З. Қожалымовтың тікелей қатысуымен жарық көрді және әуе толқынына таралды.
Ал Зияданның бойында халық медицинасының тылсым құпиялары туралы ғылыми танымдық және тәрбиелік еңбектер жазумен қатар ән айту, өлең жазу, сазгерлік өнерлері қатар өрілген. Оның сыртында суырып салма және айтыскер ақындығы тағы бар.
Бүгінде Зиядан Қожалымов танымал мәдениеттанушы ғалым, журналист, академик және ірі танымал басшыға айналғанына өзіміз куәміз.
Қазақстан Журналистер одағының
мүшесі, Қазақ радиосының және
Желтоқсан көтерілісінің ардагері Әбназаров Үмбет
***
Менің басты мақсатым – жерлес, есімі алты алашқа мәшһүр ағамның өзіме жақын қыры – ақындығы жайлы аз-кем сөз қозғамақпын. Бірден айтайын, Зәкең әлде бір қаламдастарымыз секілді ұзақ түнді сарп етіп, саусағын сорып, жыр жазатындар санатынан емес. Ол тек жанын тебіренткен жайттарда ғана қолына қалам алады. Жүрек сырын жыр жолдарымен өрнектейді. Өз жүрегінің дүрсілін, өз оқырмандарына алғаусыз ұсынады.
Дәлел керек пе. Онда Зәкеңнің 2012 жылы Алматы қаласындағы «Шалкөде» баспасынан жарық көрген «Ақ гүлім» атты ән-саз және жаңа өлеңдері жинақталған жыр жинағын парақтап көрелік. Аталмыш жинақ белгілі сазгер Темір Тайбековтің «Зяданға ақ жол тілеймін» атты алғыс сөзімен ашылған. Сөз жоқ, ақындарға ең ауыры әнге текст өлеңдер жазу екені белгілі. Сазгер ағамыздың айтуынша, Зекең жай ғана ақын емес, осынау әнге сөз жазатын ауыр жанрдың жүгін бір кісідей арқалап жүрген азамат. «Зяданның туындыларының соңылығымен, әуезділігімен, мәңділігімен ел арасында шырқала берері сөзсіз», дейді белгілі сазгер. Айтса айтқандай Зәкеңнің сөзіне жазылған сазгерлердің әндерінің эстрада жұлдыздарының орындауында сахна төрінде шырқалып жүргеніне де 20 жылдың жүзі болды. Тағы бір артықшылығы сазын да, сөзін де өзі өрнектейтін керемет қасиеті де бар.
Ақын, Қазақстан
Жазушылар одағының мүшесі Серікжан Қажи
***
Зекең туралы айтқанда ұлтымыздың ұлы шипагері – Өтейбойдақ бабамыздың есімін ауызға алмай болмайды. Зекеңнің бірінші қолдаушысы Құдай болса, екіншісі – осы ғұлама. Қазіргі тілмен айтқанда, медициналық энциклопедияның авторындай болып табылатын оның анау-мынау адамның тісі батпайтын «Шипагерлік баянын» шым-шытырық қалпында қалдырмай, XV ғасырдың дүниелігін XXI ғасырдың кәдесіне жаратқан Зекеңнің еңбегі орасан.
«Жігітке жеті өнер де аз» деген мәтел Зекеңе әбден қатысты. Ол қолы қалт еткенде өлең де жазады, ән де жазады. Ал қиыннан құрастырып, өлең жаза алатын адам, әрине, қара сөзге де қамшы салдырмайды. Бұл кітаптағы оның мақалалары, әзілдері – бәрі де осының дәлеліндей. Дәлел демекші, оның Өтейбойдақ бабасы туралы сахналық қойылымның сценарийін жазғандығын қалайша атап кетпеске?! Оған қоса «Шипагерлік баян» деп аталатын әннің мәтінін де, музыкасын да өзі жазған. Қайырмасы «Данышпан атам, ғұлама бабам» деп басталатын, екпіні жағынан маршқа ұқсайтын бұл әнді мәңгілік ескерткішке балауға әбден болады.
Бір ғажабы – білімді басшы, ғаламат шипагер Зекеңнің әндері де дәрі-дәрмек сияқты. Құдіретті қуатымен шипа болып дариды. Оның бір топ әндері, медициналық тілмен айтқанда, «музыкотерапия» ретінде пайдаланылды. Олар Астанада ғана емес, Англияда, Ирландияда, Италияда орындалып, көрермендердің бойын балқытты, ойын шалқытты.
Көңіліндегі көрікті ойды қағазға түсіруді қалайтын Зекең Омар Хайям сияқты рубаяттар немесе нақыл сөздер жазғанды да жақсы көреді. Кітаптың түйіні сияқты болып тұрған бұл топтаманы да орынды дер едік.
ҚР мәдениет қайраткері Қожахметов Болат
***
Зядан Қожалымовтың 2004-2014 жылдар аралығында халықтық емшілікті терең зерделеуге мүмкіндік берген конгрестер мен форумдарды өткізуі, XV-ғасырдағы шипагер ғалым Өтейбойдақ Тілеуқабылұлының “Шипагерлік баян” атты медициналық энциклопедиялық еңбегінің ғылымға енуіне ықпал етіп, қазақ емшілігінің тым тереңде жатқан тарихының бар екенін дәлелдеп шықты. Зядан аға үшін бұл ете үлкен жеңіс еді, өйткені ол кісі Өтейбойдақ Тілеуқабылұлының “Шипагерлік баян” атты еңбегін зерттеуге он бес жыл уақытын жұмсаған болатын. Зядан қажының “Шипагерлік дәстүрі және философиясы” атты монографиялық еңбегі жарыққа шыққан соң отандық ғалымдар ол кісінің еңбектеріне аса зор қызығушылық танытып, құнды пікірлерін білдіре бастады.
“Қазақстан халық емшілері қауымдастығының” тасын өрге домалатып, оның өсіп- өркендеуіне өлшеусіз үлес қосып отырған халық медицинасы мамандығы саласының професоры Зядан Қожалымов ерекше дара тұлға. Ол кісінің жазған еңбектерінің қайсысын алып оқысаңыз да дертіңізге шипа, жаныңызға рухани азық береді.
“Әйел денсаулығы” газетінің
Бас редакторы Фатима Жүнісова
***
З.Қожалымовтың ерекше қасиеті – бір Алланың құдіретімен бойына дарыған емшілікті кәсіп етіп ғана қоймай, оның ғылым ретінде қалыптасуына өзіндік үлесін қосып жүргендігінде жатыр. Ол мемлекеттік «Мәдени мұра» бағдарламасының негізінде жер жәннаты – Жетісудің Шалкөде жайлауындағы Айғайтас бөктерінің перзенті – жаһангер, ғұлама ғалым, шипагер Өтейбойдақ Тілеуқабылұлының (1388-1485) «Шипагерлік баян» атты еңбегінің әлемдік дәрежеде бағаланып, оның ел ғылымының мақтанышына айналуына сүбелі үлес қосты. Халқымыздағы емшілік туралы тұңғыш арнайы рисала-еңбек жазған ғалым-емші, тарих саласының білгірі Өтейбойдақ Тілеуқабылұлын бүгінгі заманға әкелді, жаңаша сөйлетті. Шипагер еңбегін 10 жылдан аса зерттеу өз нәтижесін беріп, осыдан 5 ғасырдан астам уақыт бұрын жазылған шоқтығы биік туынды, ішкі дүниесінен нұрын шашып тұрған имандылық кітабы жұртына қайта оралды.
Тек «Рухани емшілік ғаламаты: Құран аяттарының емдік қасиеті» (Алматы, «Шалкөде», 2006) атты еңбегінің өзі қарапайым қалың бұқараның жоғары сұранысына ие. Бұл еңбекті ел қазір «Домашняя аптека-Үйдегі дәріхана» деп атап кетулі. Өйткені, мұның ішінде өзіміз күнделікті өмірде көңіл аудара бермейтін адам өңінің өзгеруінен бастап, жүрек-қан тамырлары, асқазан, бауыр, бүйрек, балалар және әйелдер аурулары, аллергия, ауыздан жағымсыз иіс шығу мен ауыртпалықтардан қалай сақтанудың шапағат-дауасы алфавиттік ретпен жүйеленіп жазылған. Ғалым, академик З.Қожалымов халық емшілері мен оқырман қауымға арналған осы еңбегінде адамдардың сырқатын емдеудің, қасиетті Құран Кәрімнің аят-дұғаларының құпиялы емдік шипасы, сопылық емшілік, арнайы дұғалар қасиеті, әртүрлі аурулардың емдік дұғалары және сиқырлық сырлары туралы еркін әрі түсінікті баяндайды.
Қазақстан Журналистер Одағының
мүшесі, Халықаралық «Шабыт-2004»
фестивалінің дипломанты Қосшиев Назарбек
VІІ ТАРАУ
таңдамалы жеке сын мақалалары
ЖАҚСЫЛЫҚ ОЙЛАҒАН – ЖАРДАН ҚҰЛАМАЙДЫ
Тағдыр ауыртпалығын жас кезімнен-ақ көрсеткен Алла тағалам мені әлі де сынағынан босатпай келеді. Екі жасымда әкеден жетім қалған маған да, апам Өзипаға да өмірдің өткелді жолдары оңай болмады.
Еліне ардақты «Ақ апа» атанған анам марқұм өте киелі жандардың ұрпағынан еді. Әкесі Сыбанбек ағын суды кері ағызған, өте күшті көріпкел әрі емші, құс жәндік жануарлармен сөйлесетін, оның үстіне жылан тілін байлайтын бақсы екен. Нағашы атам Сыбанбекті және оның ұлдары Тоққожа мен Бекқожаны да мен дүниеге келгенде-ақ ажал пәни дүниеге алып кеткен-ді.
Ал, осы екі ұлынан қалған Асан деген бақсы, құмалақшы көріпкел және аруақпен сөйлесетін кісіні 6-10 жас аралығында өз көзіммен көріп, марқұмның қасиетіне таң қалған едім. Өз заманында әкелеріміз Қожалым да, Серке де, апам Өзипа да (Ақ апа) өте күшті суырып салма ақын болыпты.
Тым жас кезімнен ұзақ ауырған адаммын. Санап отырсам жиырмаға жуық ауру түрімен ауырыппын.
Менен бұрын емшілікке жұбайым Түймекүл бас иіп, 1970 жылдан бастап кішігірім ауруларды емдейтін-ді. 1989 жылдан бастап ең үлкен қызым Ләззәтқа қасиет қонып, 1990 жылы қыркүйек айында алғаш Таллин, одан кейін Ленинград қалаларында өткен халықаралық емшілер Симпозиуымында өте жоғарғы көрсеткішке жетіп, бірнеше ұйымның толық мүшесі деген куәлігін алды.
Менің жанұямнан үшінші болып емшілікке бас иген екінші қызым Гүлзат болды. Гүлзат та әпкесі Ләззатпен бірге халықаралық дәрежедегі емшілер әрі бірнеше халықаралық ұйымдардың мүшелері. Кейбіреулер үшін тоқырау болған заман мен сияқты жетімдер үшін көзіміздің ашылып, көңіліміздің оянған шағы еді. Саралап қарасақ, әр уақыттың берері де, алары да бар емес пе!
Ұзақ жылғы ауруымның сырын түсіндім. Отбасыма келген «Қыдыр Ата» рахымын алғашқыда білмей, жанұямнан шыққан жандардың емшілігіне қарсы болып жүрген кезде өзімнің құдірет торына ілінгенімді сезбей де қалдым.
Анығын айтқанда, бір-ақ түнде Алла тағаламыз бәрін де көрсетті және бәрін үйретті де (қалай болды, не деді, бұдан әрі не көрдім – оның бәрі құпия). Қысқасы, менің ұстазымның кім екенін бір Алланың өзі ғана біледі. Кейін біртіндеп көпшілікке жалпы сеанстар бере бастадым.
Емші жаны кіреукедей таза, мейірімді, саяси сауатты, өте жоғары мәдениетті, кез-келген жастағы адаммен тіл тауып сөйлесе алатын саналы жан болғаны жөн. Ол үшін емшіге де оқу керек. Сондықтан Алматы қаласында оқыған курстарымызды қанағат тұтпай, Қожалымовтар жанұясынан төрт бірдей адам 1991 жылдың басында-ақ Мәскеуге жолға шықтық. Ойымыз сәтті шығып іс-тәжірибемізді байыта отырып, бұрынғы Одақтық және Халықаралық бірнеше емшілер мектебінде оқып, жыл соңына қарай Халықаралық, Одақ және Қазақстан халық емшісі деген атақтарына ие болдық. Біздің алғаш көзімізді ашқан да, көп сырлы білім берген де, шын қасиетімізді таныған да Мәскеудегі орыс және басқа ұлттардың халық емі саласындағы ірі ғалымдар мен мамандар болды. Халықаралық «Жаңа өрлеу» Ассоциациясына Вице-президент болып сайланып, әрі биоэнерготерапевт, парапсихолог және басқа да көптеген ұйымдардың толық мүшесі болдым. Құдай абырой бергенде, осы жылдың қазан айында Мәскеуде халық емі жөнінде көркем фильм түсірушілердің арнаулы жарысына қатысып, шығыс халықтары емдеу-әдіс тәсілдері бойынша кейіпкер рөлін ойнау құқын жеңіп алдым.
Мәскеуде жұбайым екеуіміз емшілік білімімізді жетілдіру курсында жүргенімізде, 1991-жылдың қыркүйек айының 26-29 аралығында Алматыда өткен бүкіл әлемдік емшілер форумына қатынасып, үлкен залда бірінші болып, алғаш рет сеанс жүргіздім. Бұл сеанс, кейін өте жоғарғы бағаланды. Осыдан кейін-ақ менің атағым әлемдік дәрежеге көтерілді. Сол үшін Алла тағаланың құдіретіне бас иемін. Осы ірі форумнан кейін-ақ, Алматыда халық емшілерінің ұйымын (Ассоциациясын) құру жөнінде ұйымдастыру комитеті құрылып, оның төрағасы етіп мені сайлады. Осыдан кейін Мәскеуге кеттім де, білімімді одан әрі жетілдіріп, әрі ірі Одақтық бәсекелерге қатынастым.
Мәскеуден көңілді оралғанмен Алматыдағы ұйымдастыру комитетінің жауапты адамдары өз сыбайластарымен келісіп, Ассоциацияны құру жөніндегі алғашқы құжаттарды жоғалтып жіберіпті. Амал қанша, ақыры профессор А.Р. Чокин тағы басқалардың көмегімен, 1991 жылы 22 желтоқсанында Қазақ елінде тұңғыш рет «Қазақстан халық емшілерінің Ассоциациясы» құрылды. Алғашқы кезде маған өте қарапайым әрі сенімсіз көрінген халық емінің құдіреті кейін мені қызықтырып қана қойған жоқ, беймағұлым тұңғиық әлемге енгізгендей болды.
Ассоциацияны құруға қарсыластар көп болды. Инженер де халық емі ұйымын құра ала ма, ол неге бізбен ақылдаспайды дегендер әсіресе Денсаулық сақтау министрлігі тарапынан наразылықтар да болып жатты. Құдай қуат берді. Құрылған ассоциация жұмысы басталды. Ассоциация ҚР Әділет министрлігінен тіркелген бетте сынаушы болып министрліктің «халықтық емдеу орталығы басшысы» «Казахстанская правдаға» мақала жаздыры (11.04.1992 г. авт. Куц).
Алғашқы уақытта емдеуді жалпыға бірдей тараған Джуна әдістерімен бастадым. Одан кейін аруақтың хабары арқылы Құран аяттарын да қостым. Бұған дейін мен дін жағына аса көп мән бермейтіннің бірі едім. «Көш жүре түзеледі» дегендей біртіндеп, білім арттыру барысында өзімнің емдеу әдіс-тәсілдерімді байыта түстім. Емдеу тәсілін шығыстық тәсілдерге жақындастыра отырып, көп қырлы әрі көп салалы сипатта әсер ететін сеанстар, фотосуреттер, хаттар мен телефон байланысы, таспаға жазылған және телебейнеге түсірлеген сеанстар арқылы Ақтөбе, Лениск және Қарағанды теледидары мен көптеген облыстардың радио тораптары арқылы өз суретім, визиткім, қойған қолыммен дұға арқылы магниттелген ақ қағаздармен сондай-ақ, өзім жазған әндеріммен неше түрлі биоэнергетикалық әсер ету арқылы жүргіздім.
Ем жүргізер алдында науқас жандардың ұлттық құрамына, орналасқан мекен-жайына және басқа да ерекшеліктеріне мән берген өте пайдалы. Емделушілердің қалдырған және жазған хаттарына, сонымен бірге кейбір ауруларға берілген ғылыми медициналық анықтамаларға сүйенер болсам, төмендегідей ауруларға шипагерлік көмегім тиіп жатқан сияқты. Жүрек-қан тамырлары аурулары, гипертониялық аурулар, тыныс аурулары (демікпе, асқазан, ішек жолдары), бауыр, бүйрек, асқазан бездері және көкбауыр, тоқ ішектің қабынуы, қуық-несеп, жүйке бас, бел, түнгі энузер, талма, елірме, ұйқысыздық, бедеулік, буын, көз тағы да басқа аурулар. Ішкілік пен шылымқорлықтан құтылып, көз, тіл және дуаланғандардан жазылғандар да баршылық.
Емдеу уақытым: бір жеті, қабылдамайтын күнім – жұма. Емдеу аралық уақытым – бір жарым, екі ай. Қоғамдық қызметімнің өте ауырлығына қарамастан, көмек сұрап келгендерге өз жұмыс орнымда және үйімде көмек көрсетіп келемін.
Әлі есімде, білім көтеріп жүргенде (18.06.1991) Самарадан келген бір емші өзін сиқыршымын деп, оқып жатқан екі жүзге жуық емшінің зәресін алғаны бар.
Менің алғашқы айқасым осы күні, дәл сол минутта басталып еді. Жотамды қысқан бір құдірет күші мені сахнаға шығарып, құдіретіңді таныт дегендей болды. Сонда мен оларға «Мен қазақпын, Алматыданмын, Бауыржанның қандасымын. Қазақ былай емдейді» деп, аруағымды шақырып, білген оқуға ниет ете бергенде-ақ әлгі «сиқыршым» көкпардың көк серкесіндей боп алдымда сұлап жатты. Қазағымның аруағының құдіретін бұрынғы Одақ емшілерінің өкілдері қалай мойындағанын сезбей де қалды.
Сонда мен бізде білім мен бірлік жоғын анық сездім. Осыдан аман еліме оралсам, мен де сауатсыз, аруақты жандардың басын біріктіріп, білім ордасын ашсам деп көксеген арманым бұл күнде нағыз шындыққа айналды. Бұған да Құдайға шүкіршілік!
Аруақтың атын жамылып, қарапайым халықты сиқырлаушы, қуат сорғыштар мен жалған бақсылар, көріпкелдер және өте жоғары перімін деушілер топ-тобымен менен соққыны аз жеген жоқ. Мұндай құдіретті күш маған қайдан келді деушілер де аз емес. Мен мол тәжірибені Одақ кезінде 7 рет емшілердің сайысында және 1991 жылы 26-29 қыркүйекте Алматыда өткен халықаралық емшілер форумында Республика намысын тарихта бірінші болып қорғағанымда өз бойымдағы қасиеттің күшін байытып әрі дамыта отырып, басқаларды да мойындата алдым. Әлі де алда сын сағаттар күтуде. Алламыз жар болып, аруақтарымыз қуат бергей!
Бұдан кейін 1992 жылы 18-21 қырқүйек аралығында Алматыда өткен бүкіл әлемдік «Рухани бірлік және келісім» конгресінде тағы да сеансқа шығып, шығыс халықтарының емдеу тәсілі бойынша жасаған еміме астана халқы ғана емес, әлемнен келген алпыстан астам елдің уәкілдері куә болды.
Мен аруақты жандардан әрдайым жақсылық күтем. Алланың адам бойына берген құдіретті күшін тек қана адам денсаулығына арнағаннан артық бақыт жоқ деп есептеймін. «Жақсылық ойлаған – жардан құламайды» дейді халқымыз. Біз де бір-бірімізге әрдайым игілік тілейік, ағайындар!
«Денсаулық» журналы, №5-6. 1994 ж.
ЖАЛҒАН ӘУЛИЕЛЕР ЖАРҒА ЖЫҚПАСЫН
Кейінгі кезде баспасөз беттерінде ұлттық болашағымен мемлекеттің тәуелсіздігін сақтап, оны өркендету жөнінде аз жазылып жатқан жоқ. Дегенмен, байқаймын, бұған «аш бала, тоқ баламен ойнамайды» дегендей, қарны тоқтар басқаларға пысқырып та қарауда. Халықтың қамын жеп жүргендер баяғы әдебиет, өнер саласы мамандары мен қарапайым халықтың уәкілдері. Сонда қазақ елінің тәуелсіздігі осы жандарға ғана қажет пе?
Адамның азғындап, бір-біріне қатыгездік көрсетуі бұған дейін еш уақытта болған да емес. Қазір қазақтың кейбір сотқары, алысты былай қойғанда, өз жақындарын немесе отбасының бес-алты жанын көгендеген қойдай бауыздап тастайтынды шығарды (Шымкент, Түркістан және Жаркент т.б.). Енді өлікке тойған құзғындай, іші-сырты үлде мен бүлдеге бөленген, басқаға қайырымдылығы жетпеген, ал өз байлығы өз бастарын немесе жазықсыз басқаның бастарын жеп жатқандар да қаншама? Мысалы, Жезқазған облысының Сәтпаев қаласындағы жүйке ауруханасының бас дәрігері (ұлты қазақ) осы жылы 6-мамырда өз үйіне қалалық әкімінің орынбасары мен қалалық денсаулық сақтау басқармасы бастығын қонақ етіп, ақыры ұрып өлтірген. Сөйтіп, олардың денелерін қала жанындағы көлге тастаған.
Танымал ұлтжанды жазушыларымыз бен журналистеріміздің құнды мақалалары мен телехабарлары қолыма қалам алып, пікірімді айтуыма итермеледі. Егер бұрынғы ата-бабалар рушыл болса, бұндай кең сахаралы жерді бізге құдай бұйыртпас еді. Ұлтжанды болып, мемлекет шаңырағын аман сақтау – бәріміздің міндетіміз. Саралап қарасақ, жау көбіне іштен болмаса, бірден сырттан келмейді де. Ұлтымыздың жойылуына, азып-тозуымызға, жақсылығымызды көре алмай, мансапқорлық пен жағымпаздыққа жақын әрі себепкер де өзіміздің ішімізде, оны тарих дәлелдеп отыр.
Адамды азғындыққа баулитын батыстың неше түрлі сұрқиялы фильмдерінен құтыла алмай жатқанда жартылай жалаңаш әйелдер коммерциялық арналардан көрінуді молдаға айналдыруда. Мұсылман әйеліне лайық арды сақтау өзің үшін емес, болашақ ұрпақ пен бақытты екенін неге ұмытты екен бұл шіркіндер? Халқымыздың әлі де ақ пен қараны ажырата алмауы рухани ағарту жұмысының өте нашарлығынан өріс алуда.
Өткен жылы Қазақстан халық емшілері ассоциациясының жұмысына байланысты оңтүстіктегі екі облыс пен орталық Қазақстандағы бас облыста болдым. Мешіттердің ауыр халін көргенде, өзімнің тәуелсіз қазақ елінде тұрғаныма сенбей де қалдым. Сонда тіл, дін және ата салты әр отбасынан басталарын неге ұмытамыз?
Еліктейміз деп ешкідей ербеңдеп, өздерін осы заманның пайғамбары, неше түрлі әулиелері, Алланың адамы деп таныстыратын жалған болжағыштар мен емшісымақтар баршылық. Тіпті кейінгі кезде түнімен қойындарында пайғамбарлар жүретін қазақтың әйелдері мен жігіттері көбеюде. Бұның ақыры не боларына мән беріп жатқан ешкім де жоқ. Емге арнайы рұқсат беретін мемлекеттік орынға олардың кім екенінің қажеті шамалы. Өйткені оларға ақша тауып берсе болғаны. Халық осыларға алданып, ауыр зардаптарға, дуалану мен сиқырланудың неше түріне шалдығуда. Құран сөзіне, пайғамбардың хадистеріне сенсек, алуға болмайтын заттарды осындай сауатсыздардан ырым етіп алып, мойындарына тұмар етіп тағып, ыңғайсыз жағдайға ұшырап жатқандар қаншама.
Осы жылы шілде айында оңтүстік Қазақстанның Жетісай қаласында болып, халықпен кездестім. Сонда бір апайдың балаларының мойындағы тұмарын ашып бірінен Құран аятының орнына құмшекер, топырақ және тұз шықты. Бұны берген шымкенттік Шара Оспанова екенін анықтадық. Міне алдау осылай жалғасуда. Ал расы елдегі емші болам дегендерге кесімді коммерциялық прокат, бір жылдық, алты айлық және қысқа мерзімді көктемдік, күздік, жаздық, қыстық баталармен қатар өз қасиеттерін көшіріп бата беретіндер де жетерлік.
Сондықтан, тұмарды мешіттегі молдадан, батаны атаң мен ауыл ақсақалдарынан ал. Бұлар еш уақытта баға қойған емес қой. Бұрын құпия болғандардың қазір шындыққа айналған заманы туды. Құпиялы сиқыр мен дуалаудың сырларын өз ұстаздарына ертерек үйренгендер есін жиып, еңсесін көтерісімен, сығандар сияқты әр түрлі айлалармен қорқытады. Сөйтіп, әр адамның мінез-құлқын барлай келе өз торларына түсіруде.
Оңтүстік облыстарда емшісымақ әуейілер молалар басында бейсенбі күндері жын шықырып, бақсы ойнауды әдетке айналдыруда. Бұлардың тоқсан процентке жуығы әйелдер. Ойланайық, ағайындар, бүйтіп ұятқа бату кімге қажет?
Қазақ жерінде жай діндерді уағыздайтын жалаңаяқ ақ кебінділер толып кетті. Олар өлгенде оранатын кебініне көзі тірісінде орануда. Сонда біз қай елге ұқсап барамыз? Ойланайықшы... Ақ киімдінің бәрін емші, құтқарушы деп, ал басында сәлдесі бардың бәрін молда деуге болмас. Осындай сауатсыздығымызды пайдаланған шетелдіктер өзінің Қазақстанындағы сыбайластырымен бірігіп өз орталықтарын салуда. Мен кімнің не тауып, кімнің не бергенінде жұмысым жоқ. Бірақ, тәңір берген бақ пен байлықты өз халқыңа арнағанға не жетсін. Мен барлық адамның құқы тең болуын қалаймын. «Жасанды әулиелерден» есеп алатын уақыт жетті. Қара, Сұр, Теңбіл, Боз, Қоңыр, Сарғылт әулиелер толып кетті. Олар халқына, мемлекетіне және оның қорғанысына нендей үлес қосты? Егер олар білгіш әрі тапқыш болса, Шыңғыс тауындағы Шыңғысханның қырық түйе алтынын неге таппайды? Я болмаса, Каспийдің артық суын неге Аралға толтырмайды? Немесе табиғаттың апаттарын алдын ала болжап, одан құтқару жолын айтпайтындары қалай т.с.с. Бекерден бекер айлакерге алданып, Алладан алар несібеден құр қалмаңыздар, ағайындар.
Ертеде Сыр бойында «әулиелерді» жинап, сыртынан өрт қойса керек. Сонда ішінде тек қана Марал ата қалып, басқалары қашып кетіп, содан бастап әулиемін дегендер жоғалған екен. Сол өртке пара пар сынақ өткізу де ойланар жайт. Ұлтжанды бауырымыз Хасен Қожахмет халқының намысы үшін Жириновскийді семсерлесуге шақырғанда халық үшін біздің «әулиелеріміз» неге сондай күш көрсетпейді?
Осыған ұқсас мақалалар «Жерұйық» газетінде 6.02.1996 ж., «Атырау» газетінде 18.01. 1997 ж., «Орталық Қазақстан» газетінде №2, 06.01. 1996 ж. жарияланған.
«Заң» газеті, № 10(15) 11-17/03. 1995
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32
.png){kind=small}